گرگ اسپارزا با Cross Cabin پوشش اکولوژیکی را فشار می دهد

کراس کابین در آستین که توسط شریک موسس Moontower، گرگ اسپارزا برای خانواده جوانش طراحی شده است، محصولات گیاهی را در اولویت قرار می دهد، از محفظه چوبی با چوب پنبه ای و دیوارهای داخلی آن تا استفاده از کاغذ چند لایه به عنوان یک ماده سطح سخت. دوش و کانتر. نتیجه مستقیم یک طراح اولیه که در حال بررسی این است که یک عمل آگاه از محیط زیست چگونه به نظر می رسد، این ساختمان به عنوان یک مانیفست مصالح، نمونه اولیه معماری، آزمایش تجاری و نمایشگاه قابل زندگی برای فرآیند و محصول به طور همزمان عمل می کند.

این پروژه به شدت به پارادایم زیست محیطی فشار می آورد که ارزش معماری می تواند ناشی از اینکه چگونه یک ساختمان باید به طور خنثی بر اکوسیستم های طبیعی در تمام مراحل زندگی خود تأثیر بگذارد و در حالت ایده آل آن را غنی کند: ساخت، استفاده و جداسازی قطعات. آیا حتی می تواند رفاه افراد درگیر در فرآیند را بهبود بخشد؟

در حالی که Moontower بر روی مواد تجدید پذیر تمرکز می کند، در Cross Cabin به همان اندازه مهم بود که مواد انتخاب شده غیرسمی باشند. این تعهد به سلامتی فراتر از شفافیت سازنده در مورد مواد شیمیایی و شیوه های کار بود: Moontower همچنین قصد داشت یک محیط غیرسمی در محل کار ایجاد کند. خطرات رایج مانند عایق فوم اسپری و سیمان الیافی، دیوار خشک، بتن، رنگ لاتکس و پلی اورتان حذف شدند.

نگرانی برای سلامت محل کار در یک برداشت بزرگتر از مونتاژ مسکونی بوجود آمد. همانطور که اسپارزا می گوید: "کیک لایه ای معمولی از مواد و معاملات در یک مجموعه معمولی دیوار خانه چیزی است که من به آن واکنش نشان می دادم. بنابراین، به جای رنگ لاتکس روی سیمان الیافی بر روی یک مانع مقاوم در برابر آب و هوا، روی روکش روی عایق روی قاب، محصور شده با دیوار خشکی که رنگ شده بود - که همه آنها به نقاش، قاب، عایق و دیوارهای خشک نیاز داشتند - خانه را به شکل چوب پنبه طراحی کردم. یک مانع مقاوم در برابر آب و هوا بر روی CLT، که همه آنها را می توان توسط نجارها مونتاژ کرد.

مانند بسیاری از دانشجویانی که در اوایل دهه 2000 وارد دانشکده معماری شده بودند، اسپارزا، زمانی که در دانشگاه تگزاس در دانشکده معماری آستین که در آنجا به او آموزش می دادم ثبت نام کرد، با آشتی ناپذیری ظاهری دو نفر مواجه شد. نگرانی های قدرتمند در گفتمان معماری: احترام فکری به فرم انتقادی معماری از یک سو و توجه اخلاقی مبرم عملکرد محیطی نسبت به پیچیدگی رسمی از سوی دیگر. مانند بسیاری از مدارس، این علایق در آن زمان با اردوگاه های قابل شناسایی اساتید مرتبط بود که به سختی همپوشانی داشتند.

اسپارزا که مجبور به برتری در هر دو زمینه تحقیقاتی شد، در سال 2010 با فرانک فارکش و جف مونوز مون تاور را تأسیس کرد. آنها یک رویه مشترک طراحی/ساخت متمرکز بر حل و فصل تضادهای آزاردهنده بین واکنش محیطی و مقرون به صرفه بودن، سازماندهی فضایی انسانی و هندسه ساخت و ساز، و نظارت بر معماری و مهارت صنعتگران را متصور شدند - که به این معنی بود که آنها اغلب افرادی بودند که ساختمان ها را می ساختند.

اسپارزا امیدوار بود که کمیسیون خانگی به او اجازه دهد تا از مواد گیاهی استفاده کند. اما Cross Cabin Build and Supply، شرکت ماهواره ای Moontower که اسپارزا آن را اداره می کند، از این آگاهی رشد کرد که مشتریان کمی وجود دارند (اجازه ندهید شهرت آستین شما را گول بزند) که مایل به تغییر پارادایم رادیکال هستند. اسپارزا متوجه شد که تنها راه برای تحقق آن به عنوان یک عامل فعال و نه دریافت کننده منفعل است. خانه Cross Cabin اولین خانه از چندین خانه نمونه اولیه است که Moontower طراحی کرده است. این یک مدل نسبتاً غیر متعارف برای عملکرد معماری است که مسیر روشنی برای موفقیت اقتصادی ندارد. هنگامی که اسپارزا مشغول ساخت خانه بود، متوجه شد که بسیاری از محصولات و سیستم ها برای اولین بار در آستین مورد استفاده قرار می گیرند. در پایان ساخت و ساز، Cross Cabin نماینده محلی Amorim Cork Insulation، کفپوش های چوب طبیعی مافی، Alkemis Paint، عایق الیاف چوبی TimberHP، عایق HempWool، VaproShield و Simpson Strong-Te بود. این بخش "تامین" ساخت و تامین کابین متقابل است.

مدل کسب و کار به کنار، خانه نیز یک بررسی دقیق در مورد پانل های چوبی انبوه است. با تنظیم نسبت های مختلف پانل عمود بر یکدیگر، و در نتیجه تولید کنسول های کوتاه، و با در نظر گرفتن استفاده از تمام قطعات برش خورده، اسپارزا توانسته است لایه بندی بسیار غنی ایجاد کند، به ویژه در ساخت صندلی های شیشه ای شیشه ای و عمیق. و شکاف های مقطعی شگفت انگیز فضا. با این حال، خانه به طور مستقیم و مستقیم جزئیات دارد، و اجازه می دهد تا مراحل اساسی در نجاری نسبتا ساده آن آشکار باقی بماند.

اسپارزا استدلال می کند که "درگیری ملموس تر با عمل ساخت خانه ها گامی در جهت درست در مورد سلامت مواد و ملاحظات غیرمستقیم کربن است." او خانه اش را یک کابین می نامد زیرا، علی رغم پیچیدگی فضایی آن، تصویر کابین «نقطه ای بر این تمایل در دنیای پیش ساخته های مدرن برای تمرکز بر نمایش محصول خود به عنوان نقطه بعدی در راهپیمایی پیشرفت فناوری» را تداعی می کند. Moontower در حال ساختن از پایه به بالا، کنار زدن سیگنال های فضیلت آمیز ساختمان سبز یا فن آوری محیطی است - و به سمت یک عمل محسوس تر و ملموس تر حرکت می کند.

دیوید هیمن معمار، نویسنده و استاد دانشگاه هارول همیلتون هریس در دانشکده معماری UT Austin است.