معماران در آپالاشیا به طوفان هلن واکنش نشان می دهند

بیش از 100 شهروند کارولینای شمالی در طی طوفان هلن ماه گذشته جان باختند و هزاران نفر دیگر آواره شدند. در تنسی، فاجعه تقریباً 20 قربانی گرفت. کل سیستم های انرژی و حتی شهرهای آپالاچیا به قول مردم آن مناطق «شسته شد». اشلی کیتس، معاون اجرایی AIA تنسی گفت: «ما هنوز در حالت جستجو و بازیابی هستیم.

در واقع، طوفان هلن افسانه دیرینه ای را که در داخل کشور وجود داشت از بین برد.پناهگاه های آب و هواییدور از سواحل به نوعی از بالا آمدن سطح دریا عایق هستند. این به عنوان یک یادآوری دلخراش بود که همه ما در این دوره با هم هستیم و وقتی نوبت به گرمایش جهانی می شود، هیچ کجا امن نیست.

دیوید کرافورد، رئیس اجرایی AIA کارولینای شمالی، گفت: «فکر نمی کنم تا مدتی از میزان خسارت کامل بدانیم. AN. اما سیل که در رودخانه ها و شاخه های کوه های کارولینای شمالی دیدیم هرگز به این اندازه گسترده نبوده است. دانشمندان آب و هوا هرگز این مقدار آب را در مدت زمان کوتاهی پیش بینی نمی کردند.

کامرون بولین، رئیس منتخب AIA تنسی شرقی، افزود: «زیرزمین خواهرم در الیزابتتون کاملاً زیر آب رفته است. «در حال حاضر، نیاز فوری این است که آب از خانه های مردم و مواردی از این دست خارج شود. اما ما همچنین به طور گسترده تری در مورد چگونگی بهبود بهتر فکر می کنیم.

"یک پروژه بزرگ"

در میان شهرهای کارولینای شمالی که توسط طوفان هلن از بین رفتند می توان به اشویل، سوانانوآ، بلک مانتین، سنگ چیمنی، مارشال، هات اسپرینگز، برنزویل، اسپراس پاین و غیره اشاره کرد. اکنون، مردم در غرب کارولینای شمالی و تنسی شرقی مانند بولین در حال جمع بندی مجدد هستند و به این فکر می کنند که چگونه برای کوتاه مدت و بلندمدت بازسازی کنند.

معماران ممکن است به لطف کالج بلک مانتین - مدرسه طراحی آوانگارد که در آن آنی و جوزف آلبرز، والتر گروپیوس، مرس کانینگهام، و باکمینستر فولر در آن تدریس می کردند، با بلک مانتین، کارولینای شمالی آشنا باشند. اما یک شهر آپالاشی به همان اندازه جذاب و البته کمتر شناخته شده که تحت تاثیر طوفان هلن قرار گرفته است، مارشال، کارولینای شمالی است - یک بهشت \u200b\u200bهنری منطقه ای که به خاطر خیابان اصلی زیبایش شناخته شده است.

مارشال در فهرست ملی اماکن تاریخی ثبت شده است. مرکز شهر ما زیباست. این اساساً یک کپسول زمان است. هر کسب و کار در مرکز شهر مارشال عملاً در اثر سیل نابود شد، اما ما فکر می کنیم که این شهر ارزش نجات دارد.»

چندی پیش، کوپوس و دوستانش یک زندان قدیمی در مارشال خریدند و آن را به رستوران، هتل و موزه تبدیل کردند. در طول طوفان هلن، آب تا داستان دوم تجارت کوپوس بالا رفت. خوشبختانه، زندان قدیمی - که کوپوس با شادی می گفت «مثل خانه ای آجری ساخته شده است» - استخوان های خوبی دارد، بنابراین تا حدودی دست نخورده باقی مانده است. اما بسیاری از همسایگان او چندان خوش شانس نبودند.

امروز در مارشال، کوپوس برای کمک به تعمیر ساختمانش جمع آوری کمک مالی را آغاز کرده است، و ساکنان در تلاشند تا دریابند که چگونه از بلایای سیاسی و طبیعی خارج از کنترل خود، چیزی که متأسفانه به آن عادت کرده اند، نجات پیدا کنند.

این شهر با 800 نفر جمعیت، زمانی به دلیل قرار گرفتن در امتداد یک بزرگراه بین ایالتی، یک مقصد تجاری پررونق بود. این تا دهه 1960 که برنامه ریزان مسیر آن را تغییر دادند صادق بود. این امر باعث توقف ترافیک در مارشال و تعطیلی مشاغل شد.

مارشال سال ها راکد ماند تا اینکه هنرمندانی مانند Copus شروع به نقل مکان کردند و مغازه ها، رستوران ها و استودیوها را باز کردند. اما درست زمانی که به نظر می رسید همه چیز در حال افزایش است، طوفان هلن به شهر آمد.

با این وجود، کوپوس، که در آپالاشیا بزرگ شد، گفت که خوش بینی در مکانی که او آن را خانه می نامد، زیاد است. «آنچه اینجا اتفاق می افتد، داستان ویرانی نیست. این داستانی از انعطاف پذیری انسان است.» او توضیح داد. ما به بازسازی مارشال به عنوان یک پروژه بزرگ فکر می کنیم، در مقابل یکسری پروژه های متفاوت.»

سیاست طبق معمول؟

حرکت رو به جلو، سوالات دردسرساز باقی می ماند. دیوید کرافورد نگران نحوه تامین مالی بازسازی است، زیرا اکثریت وسیع صاحبان خانه در منطقه بیمه سیل ندارند. شهرستان مدیسون، کارولینای شمالی، ارتفاع زیاد و فاصله از ساحل، طوفان ها را تا به حال به یک فکر بعدی تبدیل کرده است.

کرافورد با خستگی گفت: «این شهرهایی که از بین رفتند، چه خواهند کرد؟ آیا می توان آنها را بازسازی کرد؟ بیش از 80 یا حتی 90 درصد از مردم این مناطق پولی برای بازسازی ندارند. پس چه اتفاقی می افتد؟»

سارا لابوویتز، گفت: «این منطقه ای نیست که مردم انتظار داشته باشند ضربه شدیدی بخورند. واشنگتن پست مشارکت کننده و محقق غیرمقیم در برنامه کارنگی برای صلح بین المللی پایداری، آب و هوا و ژئوپلیتیک.

لابوویتز مدتی است که واکنش های دولت فدرال ایالات متحده به بلایای طبیعی را مورد مطالعه قرار داده است. او پس از طوفان هاروی سال ها برای شهر هیوستون کار کرد. لابوویتز در تحقیقات خود متوجه بلایایی در مقیاس کوچکتر شد که به اندازه کافی بزرگ نیستند که نام خود را هنوز میلیاردها دلار ویران کنند اما اغلب در مطبوعات مورد توجه قرار نمی گیرند.

لابوویتز به اشتراک گذاشت: «تصاویری که معمولاً از بلایای طبیعی به دست می آیند، از طوفان های بزرگی مانند هلن یا هاروی هستند. اما اگر به پایگاه داده Disaster Dollar نگاه کنید که نشان می دهد مردم در کجای ایالات متحده برای کمک از FEMA درخواست کمک می کنند، این پایگاه از مکان هایی مانند میشیگان و ایلینوی نیز می آید. لابوویتز ادامه داد: «تقریباً 250000 نفر در میشیگان برای سیل و طوفان ناشناس در سال گذشته درخواست کمک کردند. و حدود 100000 نفر از ایلینوی درخواست دادند.

برای لابوویتز، یک سوال بزرگ این است که چگونه مردم بدون بیمه سیل - یا جیب های عمیق - می توانند به روش هایی بازسازی شوند که هفته ها طول بکشد، نه سال ها. و همچنین این فیل دیگر در اتاق است: انتخابات قریب الوقوع ریاست جمهوری ایالات متحده.

«برنامه اولیه برای پوشش خانواده های با درآمد کم و متوسط \u200b\u200bکه بیمه ندارند، بازیابی کمک بلاعوض توسعه اجتماعی HUD است. لابوویتز افزود: این همان جایی است که اکثر بودجه بازسازی باید از آنجا تأمین شود، در حالی که سایر منابع کوچکتر، بشردوستانه خصوصی و غیرانتفاعی خواهد بود. بر خلاف FEMA، هزینه های HUD باید توسط کنگره تایید شود. بنابراین سوال بزرگ این است که چه زمانی و چه مقدار بودجه توسط کنگره برای افرادی که به آن نیاز دارند مجاز خواهد بود.

مقررات زدایی و نارضایتی های آن

در تنسی، کیتس گفت که بخش AIA این ایالت یک یادداشت تفاهم (MOU) با TNSave برای کنترل آسیب AIA Tennessee و TNSave با هم در حال انجام ارزیابی ساختمان و هماهنگی واکنش در برابر بلایا هستند. کیتس همچنین گفت که AIA تنسی با آژانس مدیریت اضطراری تنسی (TEMA) در تماس است و تنسی داوطلب برای تلاش های امدادی کیتس گفت: "ما در حال تماس با اعضا هستیم تا مطمئن شویم که آنها خوب هستند، و آنها و جوامع آنها آنچه را که نیاز دارند دارند."

کرافورد، مستقر در رالی، خاطرنشان کرد که مانند بسیاری از بلایای طبیعی، طوفان هلن مسائل ساختاری جامعه او را مورد توجه قرار داده است. به طور خاص تر، فقدان مقررات ساختمانی را که می توانست از بزرگی چنین فاجعه ای بکاهد را برجسته کرد. ما افراد زیادی در کارولینای شمالی داریم که هستند از انجمن سازندگان خانه بسیار ناراضی است کرافورد می گوید، زیرا برای سال های بسیار زیادی، آن ها بر این کشور حکمرانی کرده اند.

کرافورد ادامه داد: «(انجمن های خانه سازان) نوسازی کدهای ساختمانی ما را متوقف کردند. «آیا ما برای آسیبی که ایجاد شده است مستقیماً به آنها اشاره می کنیم؟ نه. اما کارهایی وجود دارد که در حدود ده سال اخیر در قوانین ساختمانی می توان انجام داد، به ویژه در مناطقی که شیب ها و دامنه های تند دارند، شاید باید از آن ها عبور می کرد که به دلیل تداخل (انجمن سازندگان خانه) تصویب نشد. ”

کامرون بولین، مستقر در ناکسویل، نگرانی های کرافورد را تکرار کرد. بولین گفت: «بسیاری از شهرهایی که تحت تأثیر قرار گرفتند، حتی کد ساختمانی یا منطقه بندی ندارند». در کوهستان این احساس وجود دارد که «نمی توانید به من بگویید چه کنم یا چگونه بسازم». بسیاری از مردم حتی معمار استخدام نمی کنند و فقط به جای آن از پیمانکاران عمومی استفاده می کنند. بنابراین آنها در نهایت پول خود را برای چیزی خرج می کنند که پایین تر از حد معمول است، و نه در روحیه سلامت، ایمنی و رفاه که ما به عنوان معمار می خواهیم ارائه کنیم.

کیتس به نوبه خود با نیاز به جلب اعتماد بین معماران، سیاستمداران و جوامع روستایی که امیدوار است به آنها خدمت کند، موافقت کرد. او گفت: «من در تنسی میانه جنوبی بزرگ شدم. این یکی از آن مکان هایی است که مردم دوست ندارند به آنها گفته شود چگونه بسازند، درست است؟ اما وقتی این ذهنیت شروع به تأثیرگذاری بر معیشت ساکنان می کند واقعاً مایه تاسف است. با این حال، مردم شروع به بیدار شدن می کنند و متوجه تأثیری که این طرز فکر می تواند داشته باشد، می شوند.»

ایجاد اعتماد چگونه به نظر می رسد؟ در تنسی، کیتس و بولین به ایجاد کارگاه هایی برای مردم کمک کرده اند تا یاد بگیرند که چگونه با پیمانکاران مذاکره کنند و برای مجوزهای ساختمانی درخواست دهند. اما کار AIA Tennessee به همین جا ختم نمی شود.

بولین به اشتراک گذاشت: «ما اعضای فصلی داریم که به شدت در سیاست های مربوط به قوانین ساختمانی و مسکن ریشه دوانده اند. «بنابراین این یکی از حوزه های تمرکز است که می توانم ببینم که بیشتر درگیر آن می شویم، کدهای ساختمانی را به روزرسانی می کنیم تا از ساخت وساز در دشت های سیل زده جلوگیری کنیم، و غیره. ما به گسترش آگاهی در مورد بهترین شیوه ها کمک می کنیم، اما همچنین سعی می کنیم بر شهرداری ها و قوانین در رابطه با سیاست ها تأثیر بگذاریم. این یک هدف بزرگ است، اما یک هدف بلند مدت است.»