کتاب جدید هاروارد در مورد مسکن بر محدودیت های معماری تاکید دارد

وضعیت طراحی مسکن | ویرایش شده توسط مرکز مشترک مطالعات مسکن | 30.00 دلار

یک راه مطمئن برای عصبانی کردن یک محله وجود دارد: فقط در مورد مسکن صحبت کنید. به نظر می رسد که توافق کلی وجود دارد که شهرها باید بیشتر بسازند، اما وقتی نوبت به چگونگی و مکان انجام این کار می رسد، خطوط نبرد به شدت تسکین می یابد. آیا مقصر قوانین محدودکننده است؟ توسعه دهندگان حریص؟ جوامع بیگانه هراسی؟ تکنیک های قدیمی ساختمان؟ انواع ساختارهای اشتباه؟ پاسخ این است، خوب، همه اینها. اما همچنین خیلی بیشتر. آنچه امروز شاهد آن هستیم – کمبود چند میلیون خانه – نتیجه یک بحران چندین دهه سیاست فدرال، ایالتی و محلی در مورد همه چیز از کاربری زمین گرفته تا وام دادن است.

به راحتی می توان از ناکارآمدی سیستم مسکن آمریکا احساس شکست کرد. ولی وضعیت طراحی مسکن، کتابی که مرکز مشترک مطالعات مسکن در هاروارد (JCHS) در اکتبر سال گذشته منتشر کرد، نشان می دهد که معماری جدید چگونه با این واقعیت ها دست و پنجه نرم می کند. این کتاب بر اساس یک نظرسنجی از 1300 تمرین‌کننده است که روندهایی را که می‌بینند، موانع رایجی که با آن مواجه می‌شوند و افکارشان در مورد مهم‌ترین چیز در صنعت امروز به اشتراک گذاشتند. این شامل 113 پروژه است – که در 25 مقاله و مقاله بینابینی بحث شده است – که به این موضوعات صحبت می کنند. برخی از آنها عبارتند از تراکم ساختمان، بهره وری آب و انرژی، بازسازی ساختمان های قدیمی به چیزی مفیدتر، تامین مالی خلاقانه، و آزمایش با مواد جدید. این ویژگی‌ها در تحولات مربوط به یک آپارتمان 350 دلاری در ماه در منطقه حاشیه خلیج سانفرانسیسکو (که می‌تواند روستای استون‌گیت، توسط شرکت‌های خودیاری) به یک آپارتمان 3.75 میلیون دلاری در بروکلین (SO – پروژه چند خانواده 450 IL) نشان داده شود. وارن) و همه چیز بین. در حالی که JCHS گزارشی سالانه در مورد بازار املاک و مستغلات به مدت 35 سال منتشر کرده است، این اولین بار است که شکل فیزیکی مسکن را بررسی می کند که به مشکلات ذکر شده در آن گزارش ها پاسخ می دهد.

کریس هربرت، مدیر عامل JCHS نوشت: این مطالعات موردی باید با خوش بینی خوانده شوند – برای “افزایش درک و درک نقش حیاتی طراحی در پرداختن به چالش های مسکن کشور”. موافقم که باید برنده ها را جشن گرفت: همه پروژه ها زیبا هستند. آنها نیازهای مختلفی را برآورده می کنند. آنها به محیط زیست حساس هستند. بسیاری از آنها مقرون به صرفه هستند. اما در مجموع، داستان‌های موفقیت تلخ و شیرین هستند.

در سراسر کتاب، این حس وجود دارد که معماران و توسعه دهندگان از چیزی دور می شوند. که آنها در مسیر موانعی از هزینه های ساخت و ساز نجومی، مجوزهای طولانی مدت، کدهای بیزانسی، و NIMBY های غیرقابل تحمل مانور داده اند و موفق شده اند چیزی ضروری و خوب بسازند. آنها برای پیشبرد یک پروژه درخواست داده اند و در جلسات عمومی چیزهای درستی گفته اند. همانطور که میمی زیگر منتقد در “تراکم مبدل” نوشت – مقاله ای در مورد تحولات چند خانواده در لس آنجلس که به عنوان “نرم کننده” یا “دزدانه” مانند پروژه پرندگان سیاه باربارا بستور قرار می گیرند – بسیاری از زبان خلاقانه در مورد تلاش کردن چیزی متفاوت، “طولانی را تاکید می کند. -حق مالکیت خانه و تعصب منطقه‌بندی تک‌خانواری.» به عبارت دیگر، چالش ریشه ای رویارویی با باورهای عمیق فرهنگی است که مسکن یک سرمایه گذاری است. مطالعات موردی، به همان اندازه که قانع‌کننده هستند، یادآوری می‌کنند که معماری یک سیاست نیست و تا زمانی که سیاست تغییر نکند، وضعیت طراحی مسکن در منظره‌ای گل آلود به چشم می‌خورد.

ویراستاران کتاب چندین اخطار را در مورد انتخاب و چارچوب بندی پروژه فهرست می کنند، به عنوان مثال که «مایل به نادیده گرفتن» است و در مورد زمینه سیاسی مطالعات موردی، روند ساخت این پروژه ها، چه کسی از نظر مالی سود می برد و چه چیزی «به طور مسلم ساکت است». ممکن است به جای آن ساخته شده باشد. بیشتر مقالات به طور مستقیم به پول نمی پردازند، از جمله قیمتی که ساکنان برای خرید یا اجاره این پروژه ها می پردازند و حاشیه سود برای طراحان و توسعه دهندگان. من هوس گرانول بودن دلار و سنت را داشتم. با این حال، مطالعات موردی که انجام دادن در مورد این موارد صحبت کنید که آشکارترین آنها هستند. در مقاله خود در مورد توسعه تحت رهبری جامعه، نویسنده استفان زاکس توضیح می‌دهد که چگونه یک توسعه‌دهنده مسکن غیرانتفاعی در سانتافه قبل از دریافت تاییدیه، سه بار برای اعتبار مالیاتی فدرال درخواست کرد، یک پروژه را برای سال‌ها به تأخیر انداخت و چگونه به شش منبع مالی مختلف نیاز داشت. در همین حال، یک توسعه‌دهنده مسکن مقرون‌به‌صرفه کالیفرنیای جنوبی به او گفت که لیست‌های انتظار برای پروژه‌های 50 واحدی او 1500 نفر است. آیا طراحی به تنهایی می تواند به طور معناداری این شکاف گسترده بین عرضه و تقاضا را برطرف کند؟

کتاب ماهیت قانع کننده، در دسترس و روزنامه نگارانه دارد. می‌توان آن را در یک جلسه شورای شهر ارسال کرد، بین گروه‌های اجتماعی توزیع کرد و برای سناتورها ارسال کرد. برای طراحان و توسعه دهندگانی که می خواهند از همتایان خود بیاموزند و قدرت تحمل باد مخالف را داشته باشند، درس های مفیدی در مورد بوروکراسی ناوبری وجود دارد. با این حال، قوی ترین استدلال کتاب در متن فرعی آن است: اینکه همه در صنعت با مسائل درهم تنیده روبرو هستند. در ادامه، فرشید موسوی، استاد دانشگاه هاروارد، نوشت که این پروژه‌ها «نشان می‌دهند که چگونه طراحان می‌توانند رویکردی فعالانه برای بحران اتخاذ کنند». اگر این کتاب منجر به همبستگی میان معماران، طراحان و توسعه دهندگان مترقی شود، چقدر می تواند قدرتمند باشد؟ ممکن است ما را مجبور به مشارکت سیاسی کند تا کار به جای پاسخگویی به آنها، سیستم ها را تغییر دهد.

دایانا بادز یک نویسنده نیویورکی است که طراحی و محیط ساخته شده را پوشش می دهد.