Kengo Kuma CAM را در لیسبون گسترش می دهد

توسعه و سازماندهی مجدد CAM (Centro de Arte Moderna) که توسط Kengo Kuma & Associates طراحی شده است، در سپتامبر امسال به روی عموم باز می شود. این پروژه فضاهای نمایشگاهی اختصاص داده شده به هنر معاصر بنیاد گلبنکیان لیسبون را که در ساختمان بتنی پلکانی لزلی مارتین در سال 1983 برگزار شد، مدرن و گسترش می دهد. اما کوما همچنین CAM را در چشم انداز Gulbenkian پیکربندی می کند، آن را به باغ های جنوبی جدید باز می کند و پیوندهایی را به خیابان ها و جوامع اطراف ایجاد می کند.

بنیاد گلبنکیان که در سال 1969 تأسیس شد، در شمال مرکز شهر تاریخی لیسبون واقع شده است. مجموعه مدرنیستی دارای یک موزه، کتابخانه هنری، و دفاتر است که پیرامون ارتباطات بصری قوی بین فضای داخلی و باغ طراحی شده‌اند. CAM بعداً وارد شد و به‌عنوان دفترچه‌ای در بخش جنوبی سایت عمل می‌کرد: معماری بروتالیست مارتین از پارک و دریاچه زینتی بالا می‌رود و پشت خود را به سمت جنوب می‌چرخاند.

زمانی که بنیاد اخیراً بخش بزرگی از باغ‌های جنوبی را مستقیماً در پشت CAM، که قبلاً مالکیت خصوصی و دیوار بسته شده بود، به دست آورد، مسابقه‌ای برای بازنمایی موزه و حل مشکل آن که به عنوان مانعی بین پردیس تاریخی شمالی و محوطه جدید عمل می‌کند، راه‌اندازی شد. گسترش جنوب طرح برنده کوما، سقف منحنی وسیعی را پیشنهاد کرد که در امتداد کل نمای جنوبی اجرا می‌شود تا رابطه روشن پردیس شمالی با باغ‌های جدید را نرم‌تر کند و فضایی سرپناه ایجاد کند که بازدیدکنندگان CAM می‌توانند در زیر آن چشم‌انداز وسیع را تجربه کنند.

با این حال، سقف جارو فقط یک شکل ژست نیست. این برداشتی معاصر از ژاپنی سنتی است انگوا– ایوانی باریک و سرپوشیده که به عنوان فضای گذرا بین داخل و خارج عمل می کند. با نزدیک شدن به اتمام CAM، کنگو کوما و ریتا توپا، شریک Kengo Kuma & Associates و معمار اصلی پروژه، پیش‌نمایش کلی موزه را هدایت کردند. کوما به من گفت که ادغام کرده است engawas در پروژه های قبلی، اما “این پروژه شاید بزرگترین باشد.” سپس مکث کرد، گویی که به مقیاس فکر می کند. “بله، این بزرگترین است انگوا“

در طول 330 فوت، وقتی از فاصله دور دیده می شود، فرم بسیار وسیعی به نظر می رسد. اما هنگام راه رفتن در زیر سایبان کم ارتفاع، ایوان جدید احساس سبکی شبیه به سایبان برزنتی دارد. بالای سازه مجموعه‌ای از کاشی‌های سرامیکی سفید است – ماده‌ای که پرتغال و ژاپن به آن عشق تاریخی دارند و کوما احساس می‌کند «همدردی بین دو کشور» را منعکس می‌کند.

از درون، به جای ارائه یک قاب پنجره تصویری از باغ های آینده، کوما امیدوار است که ساختار سقف جدید “تجربه جدیدی برای متمرکز کردن بافت باغ ایجاد کند.” این یک پیشنهاد پانوراما است که معمار منظر ولادیمیر جوروویچ آن را با افقی نقاشی طومار ژاپنی مقایسه کرد، اگرچه عملکرد انگوا صرفاً زیبایی شناختی نیست: یک فرورفتگی در پشت بام، آب باران را به یک جریان خشک در زیر که به سیستم آبیاری املاک متصل است، هدایت می کند. این طراح منظر لبنانی گفت: «معماری طراحی باغ را شکل می‌دهد و منظره به معماری شکل می‌دهد، بنابراین روابط بسیار جامع‌تر می‌شوند.»

کوما گالری های جدید غاردار CAM و شبکه ای از فضاهای فرعی را در زیر زمین قرار داده است. کوما در مورد تصمیم به حفظ بیشتر انبوه اولیه مارتین و حفاری، نه ساختن در باغ ها به من گفت: “ما نمی خواستیم یک ساختمان جدید بسازیم.” ما فقط می‌خواستیم روابطی را به ساختمان اضافه کنیم.» این بدان معنی است که Djurovic توانسته است یک باغ بزرگ را برنامه ریزی کند که به دقت طراحی شده است تا با چشم انداز Gulbenkian موجود ترکیب شود و بر اساس توپولوژی سایت به ارث رسیده است. او گفت: «همه مسیرها توسط درختان موجود تعریف می‌شوند، و ما به آرامی یک باغ زینتی را به یک زیستگاه کاملاً بومی تبدیل می‌کنیم که گونه‌های بومی را تا حد امکان تقویت می‌کند.»

یک ورودی عابر پیاده جدید به CAM و Gulbenkian منتهی می شود و رابطه مجموعه فرهنگی با شهر را به طور اساسی تغییر می دهد. جوروویچ گفت: «شما احساس خواهید کرد که در حال حرکت در جنگل هستید. آخرین نمای بصری پیاده روی، منعکس شدن خورشید از آن خواهد بود انگواکاشی های سفید کاملاً روشن است.

ویل جنینگز، نویسنده هنر و معماری ساکن لندن، ویراستار Recessed است. فضا، مدیر خیریه هنری Hypha Studios، و مربی در UCL و دانشگاه گرینویچ.