ریچارد سرا روز سه شنبه، 26 مارس، در خانه خود در لانگ آیلند در اورینت، نیویورک، در سن 85 سالگی درگذشت. خبر درگذشت این مجسمه ساز متعارف بود. تایید شده است مجله نیویورک تایمز توسط وکیل سرا، جان سیلبرمن، که علت آن را ذات الریه دانست.
سرا هرگز به طور رسمی معماری انجام نمی داد، اما معماران به طور مذهبی از کارهای او پیروی می کردند. چه در MoMA، چه در Dia Beacon، نام پنج حرفی “Serra” مترادف با صفحات فولادی سنگین شد که به شکلی شگفت‌انگیز گشتاور و خم می‌شوند. آثار او ورودی ها و میدان های ساختمان های برجسته در سراسر کشور و سراسر جهان را زیبا می کند.
سرا و فرانک گری به طور مشهوری روی یک مجسمه به یاد ماندنی در گوگنهایم بیلبائو کار کردند. موضوع زمان، همراه با جادوگر مهندسی ریک اسمیت. سرا همچنین به پیتر آیزنمن در رقابتی برای طراحی بنای یادبود هولوکاست برلین پیوست. سرا و آیزنمن با هم طرح برنده را طراحی کردند، اما سرا در سال 1998 تیم پروژه را ترک کرد.به دلایل شخصی و حرفه ایاو گفت که «هیچ ارتباطی با شایستگی پروژه نداشت. در سال 2014، سرا اولین هنرمندی بود که مدال رئیس جمهور اتحادیه معماری نیویورک را دریافت کرد. اخیراً، سرا با توماس فیفر همکاری کرد در یک نصب در موزه گلنستون.
یکی از پروژه های مورد بحث ریچارد سرا در سال 1981 زمانی که مجسمه او، قوس کج شده، توسط اداره خدمات عمومی (GSA) سفارش داده شد و در میدان فدرال منهتن در میدان فولی نصب شد. این اثر هنری – که شامل یک تخته فولادی به طول 12 فوت و طول 120 فوت با وزن 15 تن بود – در سال 1989 برداشته شد و جنجال برانگیخت. کار سرا اگر تحریک آمیز نباشد چیزی نبود.
سرا در 2 نوامبر 1938 در سانفرانسیسکو در خانواده ای طبقه کارگر متولد شد. مادرش یک یهودی مهاجر از اودسا بود و پدرش در طول جنگ جهانی دوم لوله‌کشی در کارخانه کشتی‌سازی کالیفرنیا بود. موادی که او با آنها کار می کرد، عمدتاً فولاد، تأثیر آشکاری بر هنرمند فقید داشت. در سن 15 سالگی، سرا خود به مشاغل پاره وقت در کارخانه های فولاد در سراسر منطقه خلیج مشغول شد.
این هنرمند برای یک سال در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی ثبت نام کرد، اما سپس به UC سانتا باربارا منتقل شد. بعدها به او بورسیه تحصیلی برای تحصیل در مدرسه هنر ییل اعطا شد. کمک هزینه تحصیلی ییل و کمک هزینه فولبرایت، سرا را به پاریس آورد. در آنجا بود که او با نانسی گریوز، مجسمه‌سازی که با او در دانشگاه ییل شروع به ملاقات کرد، ازدواج کرد. همچنین در پاریس بود که او و گریوز با فیلیپ گلس دوست شدند. سرا اولین نمایش انفرادی خود را در رم در Galleria La Salita با عنوان زیستگاه حیوانات زنده.
سرا و گریوز به نیویورک بازگشتند، اما ازدواج آنها در سال 1970 به پایان رسید.که در حال حاضر یک بررسی گذشته در مرکز طراحی در سوهو دارد). سال طلاق سرا، او به دوستش رابرت اسمیتسون کمک کرد اسکله مارپیچ در یوتا چهار سال بعد، زمانی که الف کارگر کشته شد هنگام نصب یکی از صفحات فولادی سرا در مرکز هنری واکر در مینیاپولیس. این مرگ به تقصیر اپراتور جرثقیل نسبت داده شد که دستورالعمل‌های صحیح دکل‌کاری را رعایت نکرده بود.
در سال 1981، سرا با کلارا ویرگراف، مورخ هنر، در همان سالی که به پایان رسید، ازدواج کرد قوس کج شده. کارمندان فدرال و برخی از مردم این مجسمه را مورد انتقاد قرار دادند، در حالی که اهل ادب هنر آن را تحسین کردند.
قوس کج شده الهام بخش نمایشگاهی چهار سال پس از اتمام آن در فروشگاه هنر و معماری، با عنوان بعد از Tilted Arcتوسط توماس فینکل پرل با مشارکت مایکل سورکین، سنفورد کوینتر و دیگران. سورکین عمدتاً چیزهای انتقادی درباره آن داشت. که در بیست دقیقه در منهتناین منتقد معماری گفت قوس کج شده «اثر بیگانگی یک ساختمان اداری مدرن و وحشتناک را افزایش می‌دهد و هنگ دسته جمعی کارمندان اداری را به سمت کار و بازگشت به محل کار هماهنگ می‌کند. این یک اثر هنری توهین آمیز و نفرت انگیز است.»
پس از اتمام آن، قاضی به نام ادوارد ری کمپین انتخاباتی کرد برای حذف مجسمه 175000 دلاری. در یک جلسه عمومی در مارس 1985، 122 نفر به تغییر مکان مجسمه و 58 نفر به حفظ آن در محل رای دادند. سرا خشمگین بود: او گفت این اثر مختص سایت است، بنابراین، اگر قرار باشد جابه‌جا شود، کار به طور کامل تغییر می‌کند و پس از جابجایی، نام خود را از آن حذف خواهد کرد. او در آن زمان اظهار داشت: «فکر نمی‌کنم کارکرد هنر خوشایند باشد». «هنر دموکراتیک نیست. برای مردم نیست.» GSA جایگزین شد قوس کج شده با مجسمه ای با عنوان پیروزی روح انسان توسط لورنزو پیس بعدها، میدان بود توسط Martha Schwartz Partners دوباره طراحی شده است شامل مجموعه ای چرخان از نیمکت های پارک و تپه های توپیاری.
در سال‌های آخر عمر، سرا به طور فزاینده‌ای در گفتگو با معمارانی از جمله گری، آیزنمن، فیفر، آی‌ام پی و دیگران کار می‌کرد. او همچنین با گنجاندن چاپ، فیلم و فیلم‌برداری در مجموعه‌اش، تولیدات خود را متنوع کرد. بین دهه 1990 و مرگش، او بین خانه هایش در منهتن، لانگ آیلند و نوا اسکوشیا رفت و آمد کرد.
یکی از بزرگترین کارهای سرا در اواخر عمرش زمانی که شرق-غرب/غرب-شرق (2014) در صحرای قطر نصب شد. چهار صفحه فولادی در چشم انداز ماسه گچی نصب شده اند که رویه آنها کاملاً در سطح یکدیگر قرار دارند و با برون زدگی های نزدیک نزدیک تراز هستند. به گفته هال فاستر، یک بازدید “عصر بزرگ کارهای زمینی را تداعی می کند”. خود سرا از این قطعه راضی بود. او گفت: “این رضایت بخش ترین کاری است که تا به حال انجام داده ام.” “این قطعه ای است که من واقعاً دوست دارم دیده شوم.”
از سرا همسرش کلارا ویرگراف به یادگار مانده است. AN قصد دارد این خبر را با مجموعه ای از خاطرات پیگیری کند.
منبع: https://www.archpaper.com/2024/03/richard-serra-an-artist-who-shaped-space-with-steel-dies-at-85/